Iemand twitterde dat niet alleen ouders gelukkig werden van de geur van pasgeboren baby’s. Jikje las het en dacht: “Wat een open deur.” Ze stond op, deed haar jas aan, een sjaal om en een muts op en stapte naar buiten.
Het was een wandeling van ongeveer tien minuten naar het consultatiebureau. Als er zeker weten geen ander verkeer was, had ze het met haar ogen dicht kunnen lopen, daarvan was ze overtuigd. Een keer per maand legde ze dit af, toch al een paar jaar.
De tijd ging snel. De eerste keer dat ze naar het consultatiebureau ging, was net nadat ze gehoord had dat ze onvruchtbaar was. Ze had al geen man kunnen vinden, maar ook in haar eentje was haar geen kind gegund. Ze wist niet of het jaloezie of berusting was die haar naar het consultatiebureau had gedreven, maar ze was er van gaan houden. Ze was verslaafd.
Misschien zou ze de weg met haar ogen dicht kunnen afleggen, maar eigenlijk wilde Jikje dat niet eens. Vanaf het moment dat ze de deur uitging, lette ze goed op of ze jonge ouders met een kinderwagen zag. Hoe dichter ze het consultatiebureau naderde, hoe onrustiger ze werd. Als ze onderweg niemand zag, moest ze buiten wachten en dan werd het moeilijker een spontaan gesprekje aan te knopen.
Jikje had geluk. Ongeveer halverwege zag ze een moeder achter een kinderwagen. Ze moest even goed door de winterkleding heen kijken, maar ze kende haar niet. Jikje versnelde haar pas, zorgde dat ze moeder en kind tegemoet liep en vroeg in het passeren: “Oh, sorry, mag ik wat vragen?”
Net als altijd vroeg ze de weg naar de supermarkt. Het lukte net om uit beleefdheid het hele antwoord af te wachten, toen zei ze: “Och, wat een schatje! Een jongen of een meisje? Een paar weken toch?” Ze zag aan de moeder dat die haast had, maar dat was niet haar probleem. Terwijl de moeder antwoordde, boog Jikje zich over de kinderwagen. Met haar hand verschoof ze even het mutsje, ze bracht haar neus dichtbij het hoofdje, sloot haar ogen en ze snoof. Ze snoof diep. Dit was alles wat ze nodig had. Eén shot geur van pasgeboren baby’s per maand.
Jikje wist allang dat het niet per se haar eigen baby hoefde te zijn.
Uit het leven van… zijn volledig fictieve verhalen. Elke gelijkenis met bestaande personen of gebeurtenissen berust op louter toeval.