Aangewakkerd door net iets te lang moeten wachten op de shuttlebus, moeheid en honger na een lange vlucht doen de vakantieblues hun intrede al voordat we thuis zijn. In de auto naar huis moppert Tijmen een beetje dat het stomste van vakantie het thuiskomen is, terwijl ik niet probeer te denken aan het feit dat ik overmorgen alweer moet werken. Koosje Jans pikt het veranderende humeur van haar ouders op en haakt aan met gejengel over eten en drinken. Het gejengel neemt elke kilometer dichter bij huis toe in volume en enigzins gehaast en getergd loop ik met een tas chinees in mijn hand en Koosje Jans onder een arm de trap op. Voordat ik de borden op tafel heb gezet heeft Koosje Jans kastanjes uit een emmer naar haar keukentje verhuist. Als de appelsap is ingeschonken heeft ze de bezem te pakken en voordat ik de slabber omdoe moet ik eerst twee playmobil poppetjes wegleggen.

Terwijl we eten overdenken Tijmen en ik de vakantie en vooral van onze laatste vakantiedag in Valencia. Het Oceanografic vonden we aardig aan de prijs, totdat we Koosje Jans volledig uit haar dak zagen gaan in een ondergrondse aquarium en ze al rondjes rennend ‘vis!’ en ‘blubblub’ bleef roepen. Jahoor, dit was 50 euro meer dan waard ook al zijn alle foto’s bewogen!

En de dag werd nog beter doordat we @doorgaatervoor en haar mannen (voor het eerst) ontmoetten. We zouden elkaar eigenlijk over 2 weken zien, maar maakten gebruik van deze toevallige samenloop van vakanties. En wat was dat leuk! Zoon C blijkt een geboren oppasser, gaf zijn aap-speeltje direct weg aan Koosje Jans, bewonderde haar vrachtwagen, deed ‘high-fives’ en ging met haar aan de wandel. Ideaal, konden wij kletsen met Dorien en de rest van de familie. Misschien was die laatste dag wel het mooiste van de vakantie?

Ineens zien we dat Koosje Jans ondanks haar eten-mantra onderweg nu elke hap uit haar mond laat vallen en zit te kliederen. Achteloos stel ik haar de vraag ‘Ga je nu eten of er alleen maar mee zitten spelen?’ Alsof ze erop zat te wachten zegt Koosje Jans met glinsterende ogen ‘spelen!’ trekt haar slabber af, klimt uit haar kinderstoel en gaat gelukzalig zitten spelen.

Thuiskomen was nog nooit zo leuk!