“Ik ben dat niet gewend. Dat moed-de opbouwen.”

Het is de zaterdag voor Oud en Nieuw, we hebben net wat spareribs ingeslagen, sloten cola en natuurlijk wat sterretjes. José draagt Koosje Jans, ik de boodschappen. We lopen richting de auto als we een oudere vrouw passeren die met haar rollator richting winkel schuifelt, samen met haar dochter of zo.
“Ik denk dat het over het lopen achter een rollator ging, want snel is ze niet,” zeg ik tegen José. Ik zie vraagtekens in haar ogen en vertel haar het zinnetje dat ik in het voorbijgaan oppikte.
“Neuh,” zegt José. “Ik gok dat het over vuurwerk gaat.” En ze proest het uit.
“Seks,” schater ik.
“Uitgaan!”
“Xtc-pillen…”
“Vast voedsel!”
“De marathon. Daar moet je met zo’n rollator wel even voor oefenen, ja!”

Koosje Jans schudde meewarig haar hoofd. Spotten met ouderen, dat doe je natuurlijk niet.

Koosje Jans lachte natuurlijk hard mee, ook al had ze geen idee waarom. Maar anders had dit verhaal geen moraal gehad en dat kan natuurlijk niet…