Tijdens mijn studie werd ik pas echt gelukkig in de specialisatiefase. Daarvoor had je nog wel eens stampwerktentamens, maar na twee jaar braken de jaren van onderzoeken en scripties aan. Mijn nieuwsgierigheid en eigenwijsheid kwamen hier goed van pas, die kon ik botvieren op studies naar het gebruik van ‘Dat ziet niet uit’ door Limburgers, het verschil tussen ‘Meppel ligt tien minuten fietsen van Nijeveen’ en ‘Meppel ligt tien minuten fietsen verwijderd van Nijeveen’ en een vergelijking tussen de prenominale possessieve constructies ‘Tijmens scriptie’ en ‘Tijmen z’n scriptie’. U ziet het: reuze interessant!
En José, die zie ik ondertussen alleen nog bij het eten. De rest van haar vrije tijd besteedt ze aan het afronden van haar promotie, zodat ik dadelijk met een doctor dokter getrouwd ben.

Dus toen wij als jonge ouders een brief tussen de post vonden waarin ons gevraagd werd Koosje Jans op te geven voor het Baby Research Center aan de Radboud Universiteit, twijfelden wij geen moment. Elektrische draden aan het hoofd of intelligentietesten, kom maar op.

Vorige week dinsdag maakte Koosje Jans haar debuut als onderzoeksparticipant – en ik als begeleider. De kabouter gooide al haar charmes in de strijd, palmde de onderzoeksters in en ik hoefde alleen maar de trotse vader te spelen.
Wat blijkbaar gelukt was, want vorige week donderdag werden we teruggebeld. Of we mee wilden werken aan opnames voor VPRO’s Labyrint. Die zouden in een uitzending aandacht besteden aan een onderzoek van het Baby Research Center en wilden daar graag beeldmateriaal bij. Ook al is het onderzoek al lang afgerond, dan moesten we maar gewoon faken.

Dus vandaag waren Koosje Jans en ik weer op de universiteit. Want alles voor de wetenschap. En om met onze koppen op tv te komen. Nu maar hopen dat ze ons niet wegsnijden.