Het knispert, knettert, kraakt onder zijn voeten
De sneeuw voor hem ijzig wit
Achter hem zijn stappen
Kiezelstenen als hij terug zou moeten
Hij kijkt niet om, gaat door
De grens voorbij
Van dag naar nacht
Wie achter is moet voor
Wit wordt langzaam zilver
De maan verdrukt de zon
Zijn wereld krimpt, eindelijk
Terug waar het begon
Hij stopt, staat stil, hij wacht
Nu de avond valt, valt hij zacht