De voorbereiding voor 11 september 2015 begon op 25 mei toen Aleks, onze verhuurster, mij het volgende mailde: “The neighbour said that his kids (and all the kids on the street) go to a public school called Manor Park. A school bus picks up the kids around 8 AM each morning at the corner or Arcola and Lola. The school is a bit further but it is better than the one nearby (I think more high income families go to Manor Park and that’s what makes it better)… Also, it is partially french so the kids learn both french and english.”
Gewapend met deze gegevens meldden wij ons een week na aankomst in Ottawa bij het Family Centre (waar elke allochtoon met kinderen zich moet melden voor de schoolaanmelding). Met een efficiëntie die wij in Ottawa nog niet eerder hadden gezien, had de secretaris op het aanmeldformulier van Koosje Jans alvast ‘de school om de hoek’ ingevuld. Ai… En dat nog niet eens omdat het een hele slechte school blijkt te zijn – daar kwam ik pas later achter. Vooral ai, omdat wij Koosje Jans in Nederland alvast voorbereid hadden op de gele schoolbus en zij vanaf het moment dat we in Canada geland waren elke gele schoolbus enthousiast begroette met “Daar is míjn schoolbus!”
Gelukkig bleek het aanmeldformulier gemakkelijk aan te passen en was de gele schoolbus veiliggesteld.
De voorbereidingen op de eerste schooldag bestonden uit twee vaccinaties, spelen op het schoolplein in de vakantie en een interview met juf Elisabeth (of Miss M, we kennen de aanspreeketiquette nog niet) die direct ‘klap eens in je handjes’ ten gehore bracht.
Na alle voorbereidingen was Koosje Jans er meer dan klaar voor; het duurde haar allemaal veel te lang voordat het eindelijk 11 september was. En dat hele schoolgebeuren, dat was toch precies hetzelfde als in Lent!? Wij daarentegen waren toch wat bezorgder dan voor haar eerste Nederlandse schooldag. Ze deed wel zo stoer, maar werd dat afscheid vrijdagochtend bij de bus geen drama? Hoe wist ze nou bij welke school ze uit moest stappen? Zouden er van die puisterige halfpubers in de schoolbus zitten die ons junior-kindergarten-meisje eens lekker zouden jennen? Zou ze op de terugweg nog wel weten waar onze straat was?
Niks van dat al. Ze ging stralend (éindelijk) de gele schoolbus in! Ondanks dat de foto anders doet vermoeden: dit was de seconde dat ze haar minst vrolijke gezicht liet zien.
We weten nog niet helemaal hoe Koosje Jans nu wist dat ze eruit moest, maar blijkbaar weet zij het wel en vangen de juffen de kinderen op het schoolplein op. Het antipestprotocol geldt ook in de schoolbus, dus daarover ook geen zorgen.
Op de terugweg stapte ze bijna te vroeg uit, maar de buschauffeur weet precies wie er waar uitmoet en zette haar keurig op de hoek van Lola en Arcola af. En zo straalde Koosje Jans bij het ophalen net zo hard als bij het wegbrengen.