De rit naar Montréal werd overschaduwd door het nieuws uit Parijs. Desondanks hadden we zin in de avond. Deze vrijdag de 13e werd ik 36 en waren José en ik zes jaar getrouwd. Ik kreeg van José een avondje Slackers cadeau.

The Slackers is een van mijn favoriete bands. De tel ben ik kwijtgeraakt, maar ik moet ze meer dan tien keer live hebben gezien. Ik verwachtte daarom een oud en vertrouwd avondje muziek.

En het was oud en vertrouwd. De zaal leek op het oude Doornroosje, het voorprogramma was een dertien-in-een-dozijn-maar-desondanks-prima-te-pruimen-skabandje, het bier smaakte naar bier, het publiek divers en alternatief en de Slackers waren de Slackers. Maar toch. Iets was er anders.

En ongeveer tegelijk mimeden we naar elkaar: “We kunnen de band goed zien!”

Waarin een klein land groot kan zijn. Of zijn inwoners dan.

Geplaatst door
19 november 2015, 05:09