Refresh op Facebook. Nieuwe melding, iemand vindt iets leuk.
Naar Twitter. Jawel, een nieuwe post! Slapen in Nederland blijkt lastig.
Terug naar Facebook. De tijdlijn is up-to-date.
Weer naar Twitter. Al 28 minuten geen nieuwe tweet.
Facebook. Ik krijg iets te zien wat iemand 14 uur geleden heeft geplaatst.
Twitter. Geautomatiseerde tweet. Wie zou die om vier uur ’s nachts in Nederland lezen?
De eerste avonden in Canada voelden eenzaam. Waar ik in Nederland de hele avond met Facebook en Twitter kon doorbrengen (nu ja, met de mensen op Facebook en Twitter dan, hè), daar was het nu heel rustig. En ik wilde contact met Nederland! Vertellen wat we gedaan hebben, horen hoe het daar gaat. Geinen en grappen. Overdag gaat dat prima, maar ’s avonds?
Het blijkt een zegen. We eten zonder telefoon, brengen Koosje Jans naar bed zonder telefoon, kijken Rita zonder telefoon en lezen daarna ongestoord een boek – zonder telefoon. Als we over een jaar teruggaan, hou ik gewoon de Canadeze tijd aan.