Net voor ons vertrek op Schiphol stopt mijn tante een Psychologie Magazine in mijn tas om te lezen in het vliegtuig. Uiteindelijk kom ik er pas een paar dagen na aankomst in Ottawa aan toe het magazine te lezen en ik doe een testje ‘Hoeveel risico kun je aan?’. Zie je die twee kruisjes bij ‘7 – zeer waarschijnlijk’? Het ene kruisje staat bij ‘Kiezen voor een echt leuke baan in plaats van eentje met status’, de andere bij ‘Een parachutesprong maken’. Want dat ik dat een keer zou doen stond voor mij vast, ik wist alleen nog niet wanneer…
Totdat Tijmen een dag nadat ik deze test invulde aan mij vroeg “ik wil je iets geven voor je verjaardag wat ik op dit moment heel toepasselijk vind, maar ik weet niet of je het echt een leuk cadeau vindt. Zou je het leuk vinden om een tandemsprong te krijgen?” Voor het antwoord hoefde ik alleen maar te laten zien wat ik de dag ervoor had ingevuld (en hij niet had gezien).
En zo sprong ik de dag voordat ik hier begon met werken vanaf 13,000 ft uit een vliegtuig!
De tijd tussen het openen van de vliegtuigdeur en het er daadwerkelijk uitvallen vond ik bizar en stiekem ook wel eng. Vervolgens maakten we een vrije val door de wolken, waarbij mijn trommelvliezen door de druk bijna leken te scheuren (pijnlijk!) en ik me afvroeg of ik nog wel adem kon halen (volledig omsloten door wolken was claustrofobisch). Op het moment dat we uit de wolken kwamen voelde het echt vrij. In totaal duurde de vrije val waarschijnlijk 30 seconden. Nadat de parachute open ging, gingen we al kurkentrekkers makend naar beneden. Zweven dekt zelfs dan niet echt de lading, ik verbaasde me over de snelheid waarmee je zelfs met parachute naar beneden gaat. Al met al heel gaaf! De videobeelden zijn zorgvuldig gewist (al gekke bekken trekkend uit een vliegtuig vallen is niet heel aantrekkelijk), maar er zijn foto’s!