Gewonnen!
“Hallo, met Volkskrant Magazine. Je hebt gewonnen!”
Ik doe blij een dansje door de kamer en vraag dan wat ik heb gewonnen. In korte tijd had ik aan meerdere prijsvragen meegedaan en ik had ze niet allemaal op een rijtje.
“Een tatoeage van Thomas Brouwer. Je krijgt de prijs tijdens de Dutch Design Week in Eindhoven.”
En ik wist het weer. Volkskrant Magazine gaf voorafgaand aan de Dutch Design Week vier weken lang een designprijs weg. De stijl van Thomas vond ik erg tof, dus blij dat ik gewonnen had.
Het project
De tattoo hoorde bij Thomas’ Arise-project. Ik kreeg twintig open vragen, die ik mocht beantwoorden zoals ik het zelf wilde. Later moest ik van de twintig antwoorden er acht wegstrepen en de overige twaalf in volgorde van belangrijkheid zetten – wat ik dus belangrijk vond, kwam bovenaan. Op basis van de vijf belangrijkste items werd er een ontwerp gemaakt.
Het ontwerp
En dit was het geworden:
Thomas’ uitleg bij het ontwerp:
Mezelf (het jongetje van toen en nu)
Herinneringen (positief beïnvloeden van mensen)
Trouw aan jezelf (dicht bij jezelf blijven)
Gedeelde levens (gezin, familie)
Geluk
Als je naar de tekening kijkt staat de jongen van toen en nu centraal. Dit mede omdat dit nummer 1 van de lijst is. De schaduw achter het gezicht staat voor ’trouw aan jezelf’ je schaduw achtervolgt je constant, dus als je eerlijk tegen jezelf bent heb je niks te vrezen. Het huis staat voor gedeelde levens. In jouw geval (en vele andere) komen er in een huis levens samen en delen verschillende normen en waarde. En het delen ervan maakt elkaar sterk. De zon staat voor geluk. De zon straalt warmte en raakt niet alleen jou en mij, maar ook vele andere en dat gaat gepaard met ‘influence’. De positieve herinneringen die je over wilt dragen, het inspireren van mensen.
Maar helaas, hoewel ik de stijl te gek vond, vond ik het ontwerp te druk. En erg belangrijk: ik herkende mezelf niet in het jongetje. Terwijl dat jongetje net mezelf moest voorstellen.
Bezinken
Van Thomas kreeg ik het ontwerp op mooi papier mee, om in te lijsten. En het aanbod om tegen een vergoeding het ontwerp later aan te passen. Bijna een jaar lang keek ik er in de woonkamer elke dag tegenaan. En het ontwerp daalde in. Ik wilde het niet in deze vorm, maar ik wilde het wel. Het onderste deel met de zon en de tekst moesten weg en het jongetje moest op mij lijken. Dan zou het volgens mij best iets kunnen worden. Maar wanneer zou ik het laten zetten?
Het moment was daar
“Wat wil je hebben in ruil voor het ontwerp van het geboortekaartje,” vroeg mijn schoonzus.
“Wat is je budget?”
“Zeg jij eerst maar wat je wilt, dan kijken we wel of het kan.”
En zo zat ik vier dagen voor we naar Canada gingen bij Thomas.
“Ik heb een van je foto’s getraced voor het jongetje. En mijn stijl is iets veranderd. Vind je het wat?”
Ik vond het te gek. Dit ontwerp rond het jongetje dat ik ben, het huis waar vrienden en familie samenkomen en waarin ik trouw aan mezelf en mijn vrienden ben. In ruil voor het geboortekaartje van mijn neef en op het moment dat ik tijdelijk ver van mijn vrienden en familie ben. Dit klopte wel, dit klopte helemaal.
“Zet die naald er maar in!”
P.S. Heeft er nog iemand een ontwerp voor een geboortekaartje nodig?